Startpagina

De persoonlijke identiteit is niet langer een vaststaand feit; maar een voortdurende afweging tussen verschillende belangen, opties en verwachtingen geworden.
Nu nagenoeg alles tot een vrije keuze is geworden, wordt de mens in het dagelijks leven voortdurend op zichzelf teruggeworpen.

Wie ben ik, waar sta ik voor, bij welke groep hoor ik en wat wil ik in mijn leven bereiken?
Het zijn geen gegevens meer, maar open eindes - onderhevig aan permanente verandering en talloze invloeden van buitenaf. Zelfgekozen criteria geven de doorslag op alle terreinen, werk, relaties en levensbeschouwing.
Het is vooral van belang dat we ons kunnen 'ontplooien', dat je in een relatie 'jezelf kan zijn'. 
Levensvragen.
De wereld is onvoorspelbaarder, diffuser en veranderlijker geworden -  in positieve en negatieve zin. Het leven biedt veel meer kansen, maar ook minder houvast. Het is nu volledig aan het individu zelf om antwoorden op zijn levensvragen te vinden.
Maar als de mens maatstaf der dingen is, hoe kunnen we dan ooit weten of de doelen die we stellen wel de 'juiste' doelen zijn? De mens is feilbaar en egocentrisch - hij streeft vooral zijn eigenbelang na.

We verlangen naar een afgebakende identiteit. Een digitaaal profiel gebruiken we om onze identiteit te beschrijven.
De volgorde van invullen is als volgt; we beginnen met ons geslacht (man/vrouw), daarna ouderschap, relatie, werk en hobby's. 
De mens is niet langer omschreven in termen van wat hij is, maar in termen van wat hij doet.
Maar je identiteit bestaat uit de principes die je wereldbeeld omvat. Principiële opvattingen waaronder geloof en politiek. Daarom wordt  een aanval(kritiek) op je opvattingen gezien als een aanval op je persoon.

Wie ben ik eigenlijk?
Wie ben ik echt?
We kiezen voorbeelden uit de reclame, passen ons gedrag er bij aan.
Dit heeft invloed op onze zelfperceptie.
Wie ben ik in relatie tot de wereld om mij heen?

Wat is een mens eigenlijk?
Hoe is het zelfbewustzijn ontstaan en wat zijn precies de wezenskenmerken van ons 'ik'. Nu betekent identiteit in de strikte zin van het woord: 'gelijk zijn aan' of 'samenvallen met'. Daarom noemen we twee dezelfde dingen identiek.
De vraag naar de menselijke identiteit betekent dus in feite: waar valt een mens mee samen? Een van de meest wijd verspreide antwoorden op de vraag luidt: met zijn morele principes. Of simpeler geformuleerd: 'wat ik vind is wie ik ben'.

Onze morele principes bepalen voor een groot deel hoe we over de wereld denken - en hoe we over de wereld denken, bepaalt op zijn beurt grotendeels hoe we onszelf zien. Door deze definitie van identiteit beschouwen wij iemand met hele sterke, consistente morel opvattingen als een sterke betrouwbare persoonlijkheid. Zo iemand laat zijn oordelen niet afhangen van de situatie of van anderen.

Hij is, zegt men dan, altijd zichzelf. De term 'zichzelf' betekent hier dus in feite principieel- iemand die volledig samenvalt met zijn morele wereldbeeld en daar ook konsekwent naar handelt.

De mens staat gelijk aan zijn opvattingen. Weinig mensen zien hun persoonlijkheid als iets wat volledig losstaat van de opvattingen die ze koesteren.