Startpagina

Onze geest dwaalt (af) niet alleen als we mediteren. Ook als we met iemand praten, kunnen we in gedachten heel ergens anders zijn. Er staat iemand tegenover ons die tegen ons praat, maar wij zitten ver weg op een zonnig strand. De meest voorkomende  manier van niet aanwezig zijn is innerlijk commentaar geven op wat er om ons heen gebeurt en op wat we voelen- dit is leuk, dat is niet leuk, ik heb het warm, ik heb het koud. We kunnen zelfs izo n beslag genomen worden door deze innerlijke dialoog, dat we de mensen om ons heen niet meer opmerken.
Een bealngrijk aspect van de meditatiebeoefening is dan ook met zachte hand deze voortdurende innerlijke gesprekken stoppen en terugkeren naar het heden, en aanwezig te zijn in ons lichaam en onze geest. We stellen ons geen mogelijke toekomst voor en halen geen herinneringen op, maar zijn in het hier- en - nu aanwezig bij onszelf.

De gewoonte om mee te gaan in gedachten of dagdromen komt heel veel voor. Eigenlijk fantaseren we het grootste deel van de tijd. Deze vlucht in de fantasie noemt men ons 'substituut leven'.

Hoeveel is genoeg?
Naarmate we meer hebben nemen onze begeertes toe, omdat we ons altijd met anderen vergelijken. Laten we ons niet langer blindstaren op het eindeloos vergroten van middelen, maar ons richten op wat we er mee willen bereiken. Vanuit oude teksten uit de verschillende wijsheidtradities komen we dan uit op 'het goede leven', de eudaimonia waar Aristoteles al over schreef, zonder hebzucht en woeker. 
Er is een rijtje van zeven 'basisgoederen' die je als doel in zichzelf kunt beschouwen:
gezondheid, geborgenheid, respect, autonomie, harmonie met de natuur, vriendschap en vrije tijd.

Het goede leven is niet alleen iets persoonlijks. Maatschappelijk beleid doet ertoe.
Minder consumentisme, kleinere inkomensverschillen en andere passende economische factoren moeten dan praktisch haalbaar gemaakt worden.
De vraag blijft over of een samenleving zonder 'geloofsinspiratie' hier echt voor zou kunnen kiezen.