Voor alle dralmatische veranderingen betalen we een hoge emotionele en spirituele prijs. Maar daar willen we natuurlijk niets van weten, gezien onze neiging om het positieve te benadrukken en het negatieve te ontkennen.
Negatieve neveneffecten
van het leven in de postmoderne tijd:
Angst en stress.
Begint de grond onder je voeten te bewegen, dan voel je in eerste instantie waarschijnlijk angst, terwijl je probeert je evenwicht te herwinnen. Tegenwoordig
komen aan er aan de schokkende veranderingen geen eind.Alle kleine angsten hopen zich op en worden omgezet in voortdurende spanning en stress. Je lichaam voelt continu alsof het zich schrap zet voor de volgende vloedgolf aan problemen en verantwoordelijkheden.
Daardoor wordt het zo goed als onmogelijk om te ontspannen en volledig van het leven te genieten. Doordat het je lichaam ontspant en stress vermindert, kan meditatie een prima remedie zijn.
Versnipperdheid.
Ooit woonden, winkelden,
onspanden en werkten de meeste mensen binnen een en dezelfde gemeenschap. Ze kwamen elke dag dezelfde gezichten tegen, werkten hun hele leven lang voor dezelfde baas en bleven getrouwd met dezelfde persoon. Eenmaal het huis uit kwamen hun kinderen direct om
de hoek te wonen.
Nu brengen we de kinderen naar school of het kinderdagverblijf en reizen we lange afstanden naar ons werk, waarbij we onze mobiele telefoon geen moment uit het oog verliezen.
We wisselen vaker van baan en partner dan ooit
tevoren en wanneer onze kinderen groot zijn, verhuizen ze vaak naar een andere woonplaats, of zelfs naar een ander land!
Hoewel we deze ontwikkeling niet kunnen tegenhouden, kunnen we meditatie gebruiken om contact te maken met een diepere heelheid
die niet wordt geraakt door externe gebeurtenissen.
Vervreemding.
Als je leven lijkt te bestaan uit losse puzzelstujes die niet in elkaar passen, is het niet gek dat je gestrest raakt. Hoewel de statistieken juichen over onze ongelofelijke
welvaart, hebben veel mensen niet meer dan een marginale baan die dan misschien wel brood op de plank brengt, maar ze niet het gevoel geeft dat ze zich nuttig maken.
Het schijnt dat steeds meer mensen naar een dorp verhuizen om het oude , vertrouwde
gemeenschapsgevoel weer terug te vinden. Bovendien gaan er bij elke verkiezing weer minder mensen stemmen, puur omdat ze het gevoel hebben dat ze toch niets kunnen veranderen.
Het lijkt erop dat mensen zich nog nooit zo vervreemd hebben
gevoeld, niet alleen van hun werk en van de overheid, maar ook van anderen, van zichzelf en hun eigen essentiële zelf.
Er zijn maar einig mensen die de vaardigheden of de kennis hebben om deze vervreemding het hoofd te bieden.