Startpagina

Wat onze ziel wil is het verwoorden van gevoelens. Dit is een niet te onderschatten basis van spiritualiteit. Het is een belangrijke toevoeging aan het bewust in het leven staan en het is essentieel om jezelf te ontdekken en onderscheid te maken in wat je echt wilt.

Het verwoorden van je gevoel is in elk geval de sleutel om tegenslagen te vermijden. Je gevoel komt steeds voort uit je ziel.

Als je weet wat je voelt, weet je ook wat je ziel wilt. 
Als je weet wat je ziel wil en je handelt in lijn met je ziel, heb je geen tegenslagen nodig om tot inzicht te komen.

Dat is een uitdaging. We weten vaak niet zeker wat onze ziel wil. Daarom is het verwoorden zo belangrijk. Door je gevoel te verwoorde wordt voor jezelf duidelijk wat je gevoel je aangeeft. Door woorden uit te spreken ontwikkel je inzicht. Wanneer je alleen maar gedachten hebt en die gedachten niet uitspreekt, hoor je niet wat je voelt. Het is dan net alsof je het van een ander hoort. Je zult merken dat tijdens het verwoordn je mening gevormd wordt.
Naarmate je meer verwoordt, ga je beter begrijpen wat je echt wilt.

Door gevoelens te verwoorden tegenover anderen geef je hun ook duidelijkheid. Zij komen dan ook te weten wat je wilt, en dat is altijd goed. Het kan heel wat misverstanden voorkomen.
Bovendien laat je door gevoelens te verwoorden lichamelijke spanningen los.

Als je je ziel niet volgt, heb je daar lichamelijk de gevolgen van te dragen. Die gevolgen sla je op in je lichaam als niet- verwoorde gevoelens, belemmerende emoties en spanningen. Je lichaam is eigenlijk een soort zielsmeter. Niet-verwoorde gevoelens uit het verleden verhinderen om ons goed te voelen. Vaak zijn ervaringen in het hier en nu gekoppeld aan het verleden.
Toevalligheden roepen gevoelens uit het verleden op die je nog hinderen. je krijgt op die manier de kans ballast op te ruimen door je gevoelens te verwoorden.

Meestal is lichamelijke pijn het eerste teken. Pijn is het gevolg van het niet-doorvoelen en verwoorden van gevoelens. Ziekte ontstaat door onrust in de ziel, en die ontstaat weer wanneer iemand herhaaldelijk geen gehoor geeft aan zijn of haar zielseigenschappen, en de bijbehorende gevoelens niet doorvoelt en verwoordt.

Eigen verantwoordelijkheid aanvaarden bij ziekte is vaak toch een brug te ver. We zijn geneigd de oorzaak van de ziekte buiten onszelf te zoeken en voelen ons niet verantwoordelijk voor een opgelopen ziekte. We hebben het gevoel dat die ons overkomt.

Vaak ligt er een angst voor confrontatie of een vlucht voor eigen verantwoordelijkheid aan ten grondslag. Dat is de reden waarom mensen weigeren hun eigen aandeel onder ogen te zien.

Onthoud dat je steeds oorzaak en gevolg bent.
Acceptatie van jezelf, je levenssituatie en leven in het hier en nu zijn daarbij cruciaal;