Startpagina

'Wie kent het leven uit de eerste hand en niet van de tv!

Een authentiek mens weet wat ze wil en durft anders te zijn.
Maar het valt niet mee om alle aangeleerde beleefdheden overboord te gooien en echt voor jezelf te kiezen.

Ooit werd het woord 'authentiek' gebruikt in de betekenis van 'origineel'. Een authentiek middeleeuws kasteel was echt in de middeleeuwen gebouwd en er was sindsdien weinig aan veranderd. Tegenwoordig wordt het woord gebruikt als karaktertypering. en terwijl je aan een middeleeuws kasteel vooral niks moet veranderen om authentiek te blijven, moeten wij, mensen, vaak juist veel ballast afwerpen om weer authentiek te worden.

Je hart volgen.
Als we geboren worden, hebben we misschien nog een vaag besef van wat we komen doen op aarde. Een levensdoel. Maar opvoeding, onderwijs en levenservaring zorgen dat we afdrijven van onze oorspronkelijke verlangens. Verder weg dus van onze authenticiteit.
Authentiek, oorspronkelijk, 'echt' blijven en helemaal je gepassioneerde hart volgen, wordt in onze samenleving nu eenmaal niet zo gewaardeerd. We zouden voortdurend worden weggestuurd als tegendraads, onaangepast en bijdehand. Toch zit er een enorme kracht en rijkdom in authentiek leven. Wie uitgaat van wat hem werkelijk bezielt, blijft enthousiast om dat ene, puur persoonlijke levensdoel te bereiken. Wie wordt gedreven door een oprecht verlangen is flexibel en creatief om dat te vervullen, maar waait toch niet met alle winden mee.
Wie is zoals hij zich voordoet, is betrouwbaar en oprecht.

Bron van creativiteit.
Er zijn wat bijwerkingen. Het is nodig te weten wat je wilt. Je moet het lef hebben om een buitenbeentje te zijn en je moet een open hart hebben. Dit zijn begerenswaardige eigenschappen, ze kunnen pijnlijke confrontaties opleveren met je eigen beperkingen en met je omgeving.

Ben je daartoe bereid, dan boor je een bijna onuitputtelijke bron van creativiteit en doorzettingsvermogen aan en komt een inspirerend leven steeds dichterbij.

Wie authentiek wil worden, moet vooral aangeleerde beleefdheidsvormen en aangepast gedrag afleren.Dat is lastig.We zijn goed in aanpassen en doen het dus zo razendsnel dat we zelf vaak niet eens in de gaten hebben dat we onze woorden afvlakken, zwijgen omwille van de lieve vrede of toch maar meedoen met iets wat w eigenlijk niet willen. De kunst is om overal- in werk, relatie, ouderschap, vriendschappen, spiritualiteit en seksualiteit- te onderzoeken wt 'echt' is. Jok niet, ook iet een klein beetje, en zorg voor een leven dat zo is  ingericht dat dat ook niet nodig is.

Bedenk op welk gebied je het vaakst niet zegt wat je werkelijk bedoelt.
Schrijf op of vertel wat je echt zou willen. Kies een afgebakend terrein: met wie zou je om willen gaan? Welk werk zou je willen doen?
Schrijf op wat je ervan weerhoudt dat ook echt te doen.

Een authentiek middeleeuws kasteel kan een ruïne zijn. Er kan een Vinex-wijk omheen zijn gebouwd, er kunnen overstromingen en oorlogen zijn langsgekomen, er kan een sauna inworden gevestigd, maar het blijft wat het is.
Op die manier kan een mens ook authentiek zijn. Daar is lef voor nodig, want we zin geneigd ons aan te passen aan onze omgeving. Natuurlijk: we hebben een eigen smaak. Maar we passen onze kleding toch aan de heersende mode aan.

Als er iets is wat je graag wilt, terwijl de omgeving het maar raar zal vinden: doe het toch. Zeg het. neem bewust, met opgeheven hoofd, de positie in van buitenbeentje. Sta ervoor. Ook al lachen ze. Voer de moeilijkheidsgraad van het buitenbeentje-schap langzaam op tot het geen moeite kost om anders te zijn dan anderen. Verdraag de blikken van andeen omdat u niet meeloopt met de massa.

Heb je jezelf en anderen lief.
We hebben allemaal een schel stemmetje in ons achterhoofd dat gilt dat we het niet goed doen. 'Stommerd',roept het, vooral als we per ongeluk opvallen door iets onhandigs.

Authentiek leven gaat met vallen en opstaan. En met opvallen.
Het is dus heel belangrijk om van jezelf te houden, met alle fouten bovendien.
Wie authentiek wil zijn, moet geen pijn lijden, maar liefhebben. Bekijk jezelf met respect en plezier. Waardeer ook de pogingen van anderen. Veroordeel anderen niet om wat er misgaat in hun oprechte pogingen hun eigen leven authetiek vorm te geven. Open je hart.

Een middeleeuws kasteel is ook van de kelder tot de torenkamer authentiek, zelfs als er eens een dakpan naar beneden stort.

Levensdoel gezocht.
Wie weet nog wat zijn levensdoel is? Weten wat je echt wilt, wat echt belangrijk is, geeft een motivatie die nooit opraakt. Wie het weet, kan het waarmaken.

In bijna alle talen spreken mensen het vaakst over zichzelf. De term ik is dan ook historisch en biologisch niet onbelangrijk. Hij onderscheidt ons van alle diersoorten op aarde. Dieren hebben namelijk wel een bewustzijn, sommige zelfs een beperkte mate van zelfbewustzijn, maar alleen de mens is zelfbewust genoeg om daadwerkelijk te kunnen spreken van een 'ik'.

Het is duielijk dat het zelfbewustzijn, het vermogen tot zelfreflectie, grote voordelen biedt. De mens is zich niet alleen bewust van de wereld om hem heen, maar ook van zijn eigen plaats daarin. Daardoor kan hij bijvoorbeeld, anders dan dieren, beloften doen of afspraken maken. Dit vergroot zijn overlevingskans aanzienlijk.

Zelbewustzijn is voortgekomen uit een permanent verlangen naar erkenning. Dat klinkt abstract, maar kan als volgt worden begrepen. De kiem van zelfbewustzijn is gelegen in een biologisch verlangen dat voorkomt uit een gebrek. Je krijgt honger en het verlangen dat gebrek op te heffen. En dat verlangen gaat noodzakelijkerwijs gepaard met een vorm van zelfbewustzijn. Want zodra je je van een verlangen bewust bent, besef je dat er een gebrek is in jezelf, dat moet worden opgeheven, door iets buiten jezelf.

Een verlangen, zoals honger of dorst, gaat automatisch gepaard met het besef van een 'ik' dat in gebreke is, of 'een gevoel van zelf'. Mensen zijn hun bewustzijn permanent ontstegen.
Hoe kan dat?
De oorzaak moet  gelegen zijn in een permanent soort gebrek - een verlangen dat niet te vervullen is. En dat verlangen is een verlangen naar een ander verlangen of simpeler gezegd: een verlangen om 'verlangd te worden'. Dit verlangen is nooit te vervullen: het richt zich immers op een ander verlangen, dat ook een gebrek is.

Je zou kunnen stellen dat de mens behept is met een structurele behoefte om het verlangen van een ander te zijn. Het betreft een onderlinge machtsstrijd om bevestiging, een strijd om erkenning. Zo is de mens zijn bewustzijn definitief ontstegen: het 'ik' is een permanent gebek - een onverzadigbaar verlangen naar de bevestiging en erkenning van een ander zelfbewustzijn.

Onlogisch is het niet. Zelfbewustzijn is pas mogelijk in relatie tot anderen: pas dan weet je dat je een 'ik' bent dat niet een 'ander' is. Ons zelfvertrouwen hangt sterk samen met de mate van bevestiging en waardering die we ontvangen van anderen. Je zou zelfs kunnen zeggen: hoe meer erkenning we krijgen hoe zelfbewuster we worden. Complimenten en aandacht geven ons, een gevoel van zelf - een gevoel van eigenwaarde. Veel activiteiten die mensen ontplooien komen dan ook voort uit de zucht naar een dergelijke bevestiging. We willen beroemd worden, een populair product maken, een grote vriendenkring hebben of gewaardeerd worden op ons werk. Zulke erkenning geeft een egoboost.

Blootstelling aan ideaalbeelden veroorzaakt een onnatuurlijke prestatiedwang, waardoor een uitzonderlijk grote en zelfs ongezonde behoefte aan erkenning ontstaat. Het verlangen naar erkenning is breder en fundamenteler. Erkenning hoeft namelijk niet synoniem te zijn met waardering of succes,maar kan ook verwijzen naar een formeler begrip 'respect'. De erkenning van de waardigheid van ieder mens als doel op zichzelf in plaats van als middel. Anders dan bij erkenning als vorm van waardering, waarin beter  zijn dan anderen essentieel is, speelt bij erkenning als respect gelijkwaardigheid juist een belangrijke rol: het idee dat alle mensen dezelfde morele status hebben en daarom evenveel erkenning verdienen.